به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نسیم قم، چهره‌ای آرام و متین ؛ نگاهی مهربان و لبخند که سرشار از اطمینان است؛ این نخستین تصویری است که در لحظه نخست از صدیقه ترابیان فارق التحصیل در رشته پرستاری در خاطرم نقش میبندد.
و چشمانی که شاید خسته باشد، اما برق دلسوزی در آن خاموش نمی‌شود.
ازراهوری بیمارستان که رد شدم روبه روی رسپشن پرستاری ایستاده بود و چراغ‌های سالن بیمارستان صورتش را روشنتر نشان میداد و رد ماسک نفس‌های طولانیِ شب‌های کشیک روی صورتش دیده می‌شد.
و صدایی که طنینش در گوشم آرام و متین است و فقط دیوارهای بیمارستان میداند چندین بار با پژواکی قاطعانه و محکم جانی را دوباره احیا کرده است.
کوشه ای میایستم، صدای دستگاه های مانیتور، بوق‌های هشدار، گفت‌وگوی پزشکان و گاهی ناله‌ی بیماران، موسیقی بیمارستانی است که پرستاران در بین عطر دارو الکل مثل چراغی درخشان از نظم و آرامش، از تختی به تخت دیگر حرکت می‌کنند و با تمام قلبشان امید را به چهره زرد و نزار بیماران هدیه می دهند.
ترابیان نگاه من را دنبال میکند و میگوید: همه این پرستاران با عشق و علاقه ی بسیار و آگاهی کامل این حرفه را برگزیدهاند تا مرهم جراحات و درد و رنج هم نوعانش باشند.
ترابیان یکی از افتخارات بزرگ زندگی خود را ۱۲ سال خدمت شبانه روزی در بیمارستان های استان قم می داند.
این گفت و گو نگاهی دارد به تلاش‌ها، چالش‌ها و دستاوردهای جامعه پرستاری کشور؛ قشر شریف و فداکاری که همواره در صف نخست خدمت‌رسانی قرار دارند. در ادامه، با بررسی دیدگاه‌ها و تجربه‌های این پرستار فعال حوزه سلامت، به ابعاد گوناگون این حرفه مقدس پرداخته می‌شود.
تعریف شما از حرفه ی پرستاری چیست؟
پرستاری یعنی حفاظت و بهینه سازی سلامت و توانایی ها، پیشگیری از بیماری و آسیب، تسهیل بهبودی، کاهش درد و رنج از طریق تشخیص و درمان و در معنی واقعی کلمه حمایت از خانواده ها، گروه ها، جوامع و مردم است.
دریک تعریف ساده تر پرستاری تلفیقی از علم و هنر است؛ هنر برقراری ارتباط با بیمار و علم رفع نیازهای او در واقع پرستارشخصی است که با کسب دانش و مهارت در نقش های مراقبتی، درمانی، حمایتی و پیشگیری مشغول انجام وظیفه به جامعه ی هدف است.
یک پرستار با چه چالش های مواجه هست ؟
ماهیت این حرفه فرسایشی بوده به نحوی که به جسم و روان فرد آسیب می‌رساند. ساعات کاری طولانی متغیر، شب‌بیداری، دوری از خانواده و حجم کار زیاد ذهن و بدن شخص را فرسوده میکند.
مورد دیگر اینکه حقوق پرستاری نسبت به تنش‌های روحی و روانی که به فرد وارد می‌شود، بسیار ناچیز است. اگرچه میزان کار پزشک و پرستار به یک اندازه است اما تفاوت بسیاری در میزان حقوق آن‌ها وجود دارد.
پرستاری شغلی است که بیکاری ندارد، با این حال به خاطر شرایط کاری در این حرفه، با کمبود مواجه است، به همین دلیل پرستاران دوران کاری طولانی‌تری دارند.
همچنین به علت کمبود نیروی پرستار، گاهی یک پرستار وظیفه دو نفر را انجام می‌دهد و از طرفی توقع بالای بیماران از پرستاران از دیگر چالش‌های این شغل ارزشمند است به گونه ای که گاها شاهد بی‌احترامی هایی از سوی بیماران وهمراهانشان نسبت به خود وهمکارانمان هستیم.
گاهی در شرایط خاص،پرستار قادر به هماهنگی بین زندگی شخصی و شغلش نیست که درنهایت مجبور می‌شود شغلش را به زندگی شخصی‌اش ترجیح دهد.نمونه بارز آن هم در زمان شیوع بیماری کوید ۱۹ بود.
علت و انگیزه شما از انتخاب حرفه ی پرستاری چه بوده است؟
مهمترین انگیزه من برای انتخاب این حرفه، علاقه و امکان خدمت به مردم بود. البته در هر شغل و حرفه ای می توان به مردم خدمت کرد ولی در این حرفه افرادی که مقابل شما هستند و از شما یاری می خواهند در شرایط خاص و بغرنجی به سر می برند به گونه ای که دستشان از همه جا کوتاه شده و جز خداوند کس دیگری را به استمداد نمی طلبند.
ویژگی یک پرستار خوب و حرفه ای چیست؟
یک پرستارخوب و به عبارتی بهتر پرستاری که بخواهد درکارش موفق باشد باید ویژگی هایی چون تعهد، وجدان کاری، اخلاق حرفهای، مهارت در برقرای ارتباط با بیمار خصوصا خانواده ی آن ها، برخورداری ازسطح علمی به روز در سطحی عالی همچنین داشتن نظم وترتیب درانجام کارها است.
بعنوان یک پرستار عامل موثر در ارتباط بیماران با پرستاران چیست؟
اخلاق خوب وحرفه ای و داشتن سطح علمی و تخصصی بالا نقش موثری در ایجاد ارتباط مناسب بین پرستار با بیماران دارد.
برای علاقه مندان به این حرفه چه پیشنهادی دارید؟
در مرحله اول باید دیدگاهی متفاوت از سایر رشته ها، آن هم با ایمانی قلبی به این حرفه ورود کنند و در مرحله بعد با توجه به حرکت جمعیت کشور به سمت سالخوردگی به این نکته اهتمام داشته باشند که روز به روز برنیازکشور به خدمات مراقبتی پرستاران افزوده می شود.
درنتیجه بازار کار نیروهای پرستاری نسبت به سایر مشاغل از رونق بیشتری برخوردار بوده است.
پرستاری فداکاری، ایثار و عشق بی‌پایان انسان‌هایی را به رخ میکشد که لباس سفیدشان نماد آرامش و امید است پرستارانی که با تلاش‌های بی‌وقفه‌ی خود در سخت‌ترین لحظات، با دل‌هایی آکنده از مهربانی، نگهبان سلامت جامعه شدند.
پرستارانی که نماد صبر و ایمان شدند کسانی که در میان رنج و اضطراب بیماران، چراغ آرامش را روشن نگه می‌دارد و با لبخند خویش، امید را به قلب‌های نگران بازمی‌گرداند. نقش پرستاران در نظام سلامت، تنها مراقبت جسم نیست؛ بلکه پاسداری از روح، انسانیت و کرامت بیماران است.
ای کاش نگاه مسئولان و مدیران نیز نسبت به پرستاران نیز متفاوت با سایر مشاغل باشد و رنجهای این قشر متعهد و خدمتگذار را واقعبینانه ببینند و برایشان شرایط مطلوب تری را فراهم کنند.
مصاحبه: الهام پناهی فر
