سیره ائمه اطهار(ع) سیاست در عین دیانت بود

وی افزود: مادر امام کاظم(ع) زنی بود به نام حُمیده که در نقل قول‌های فراوانی از ایشان به نیکی و پاکی یاد شده، بانویی که به معصیت گرفتار نبوده و حتی تا مدتی بعد از شهادت امام صادق(ع) محل مراجعه و رفع و رجوع کارهای مردم بوده است.

 

عضو هیئت علمی جامعه المصطفی العالمیه به تربیت خاص امام موسی کاظم(ع) توسط پدرشان اشاره و ابراز کرد: ایشان علم الهی را از امام صادق(ع) فرا گرفتند و زمانی که بیست ساله بودند، پدرشان به شهادت رسیدند در واقع حضرت در ۲۰ سالگی به مقام امامت رسیدند.

 

وی ادامه داد: رهبر معظم انقلاب در کتاب انسان ۲۵۰ ساله نوشته است «امام کاظم(ع) سه چیز را در اتاقشان قرار داده بودند، نخست شمشیر، دوم لباسی خشن و سوم قرآن؛ که اینها در واقع سه نماد برای ایشان بودند: شمشیر نماد جهاد، لباس خشن نماد زهد و قرآن نشانه‌ای از فرهنگ و هدف دینی».

 

رفیعی خاطرنشان کرد: امام کاظم(ع) در جوانی به صورت ناشناس مسافرت می‌کردند، روزی شخصی به نام شقیق بلخی در مکه فردی را دید که در گوشه‌ای مشغول عبادت است و گمان کرد یکی از صوفیان است ولی زمانی که به سمتش رفت، آن شخص سر بلند کرد و گفت از سوء ظن پرهیز کنید چرا که گناه است؛ بسیار ناراحت شد و در پی عذرخواهی برآمد ولی بلافاصله آن شخص که امام کاظم(ع) بودند فرمودند «اگر کسی از کار اشتباهش پشیمان شود و توبه کند، خداوند او را می‌بخشد» که اینها نشان‌دهنده علم غیبی امام است.

 

این استاد حوزه علمیه افزود: امام کاظم(ع) در زمان چهار خلیفه عباسی زندگی کردند که در اواخر عمر با دوره هارون هم دوره بودند و او، امام را بسیار اذیت کرد و ایشان را به زندان افکند.

 

وی ادامه داد: اگر ائمه اطهار(ع) سیاسی نبودند و کارهای اجتماعی و سیاسی انجام نمی‌دادند به زندان نمی‌افتادند و شهید نمی‌شدند، و این سیره و روش زندگی همه امامان معصوم(ع) بوده است.

 

منبع: خبرگزاری تسنیم استان قم/