به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نسیم قم، سال ۱۹۶۲ وقتی در اردوگاه پناهندگان خان‌یونس میان آن‌ها که جنگ امیدشان را غارت کرده بود، به دنیا آمدی، قنداقهٔ سفیدت برای مادر و برای وطن یک‌پارچه نور امید بود برای همین هم نامت را یحیی گذاشتند.
قرن‌ها پیش‌از تو در همان سرزمین فلسطین پیامبری در اوج ناامیدیِ زکریا و همسرش ایشاع متولد شده بود. ایشاع نازا بود و حضرت زکریا هم در اوج کهنسالی؛ اما خدا یحیی را نور چشم و امید آن دو قرار داد و در روزهایی که کسی فکرش را نمی‌کرد دعای خالصانهٔ زکریا را اجابت کرد.
آقای سنوار! شاید تو هم دعای استجابت‌شدهٔ مردم مظلومی بودی که سال‌ها از خدا نابودی اسرائیل ظالم و رهایی از جنگ را طلب کرده بودند؛ شاید تو هم همان یحیی‌ای بودی که فلسطین به‌پای قدمش جان می‌گرفت. اصلاً چه جای شاید و اما و اگر است وقتی بزرگ شدی، قد کشیدی، طوفان شدی و طوفان‌الاقصی را به‌پا کردی.
