حجت الاسلام مهدی محرمی؛ پژوهشگر مرکز تخصصی مهدویت و استاد حوزه و دانشگاه در یادداشتی به موضوع “وظیفه سنگین مسلمانان و جبهه حق در فاصله آغاز امامت امام مهدی تا ظهور” پرداخت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نسیم قم، در روز هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری قمری، امام حسن عسکری(ع) توسط معتمد خلیفه عباسی به شهادت رسید و حضرت مهدی(ع) به امامت رسید و نهم ربیع الاول آغاز امامت امام زمان(عج) است.
در فرصت باقیمانده تا این عید بزرگ در سلسله یادداشت‌هایی از متخصصان و اساتید حوزه و دانشگاه در خبرگزاری تسنیم به تبیین ابعاد مختلف نهم ربیع الاول و وظایف منتظران در دوران غیبت می پردازیم. در روزهای گذشته سه یادداشت با عنوان “چگونه با امام زمان(عج) بیعت کنیم؟”، “معنای لغوی و مفهومی عهد و بیعت با امام” و “وفای به عهد و پیمان با ولی خدا” در خبرگزاری تسنیم منتشر کردیم و امروز مطلب چهارم را منتشر خواهیم کرد.
یادداشت چهارم: وظیفه جبهه حق در فاصله آغاز امامت امام مهدی تا ظهور
نهم ربیع الاول روز آغاز امامت امام مهدی (عج) است. در سال ۲۶۰ هجری قمری پس از شهادت امام حسن عسکری(ع) اولین روز شروع امامت امام‌مهدی(عج) است و این روز، روز آغاز امامت و روز شروع آخرین مرحله برای تحقق وعده الهی است.
خداوند به انبیاء و اوصیای الهی وعده داده که در آخرالزمان شخصی با ویژگی‌های خاصی می‌آید و اهداف انبیاء و رسل و اوصیای الهی را در روی زمین به صورت کامل محقق می‌سازد.
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَىٰ لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا ۚ یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا در آیه ۵۵ سوره نور خداوند وعده داده اهل ایمان و عمل صالح را جانشینان روی زمین قرار خواهد داد. همانگونه که قبل از دوران آخرالزمان اهل ایمان و عمل صالح روی زمین حکومت داشتند و برای آنها تمکن و قدرتی خواهد داد که تمام ابعاد مختلف دین را که خداوند می‌پسندد بر روی زمین اجرا کنند.
به شکلی که این اهل ایمان و عمل صالح از هر زاویه و بُعدی که به این امر توجه شود دارای امنیت خواهند بود و امنیتی که درونش عبادت خالصانه بی‌ریای بدون آمیخته به شرک مشاهده خواهد شد.
لذا برای رسیدن به این وعده الهی سالروز آغاز امامت امام زمان(ع) روز اول این امامت است. یعنی برای تحقق این وعده ابتدا امام زمان(عج) باید متولد شوند، بعد به مقام امامت برسند و فاصله بین رسیدن به مقام امامت تا زمان ظهور حضرت دوران غیبت می‌شود، سپس موعد تحقق این وعده الهی و ظهور امام زمان(عج) می‌رسد. پس ما در داستان حضرت مهدی(ع) با سه روز آغازین مواجه هستیم.
روز آغاز اول؛ ولادت امام مهدی(ع) است. روز آغاز دوم؛ سالروز به امامت رسیدن ایشان است. روز آغاز سوم؛ رسیدن روز ظهور امام مهدی(عج) است. بنابراین روز آغاز اول و دوم مقدمه ای برای تحقق وعده الهی گفته شده در آیه ۵۵ سوره نور است که وعده الهی است.
اما از جهت اینکه این سالروز آغاز امامت امام زمان(عج) همراه با غیبت ایشان شروع شده است و ما از دسترسی مستقیم به حضرت محروم ماندیم و بی‌بهره شدیم و از هدایت‌های علمی و معنوی مستقیم و بدون واسطه حضرت محرومیم، بسیار محزون، نگران و غمگینیم و ناله سر می‌دهیم.
اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکو إِلَیْک فَقْدَ نَبِیِّنَا وَ غَیْبَهَ وَلِیِّنَا وَ کثْرَهَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّهَ عَدَدِنَا وَ شِدَّهَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَیْنَا.
از اینکه دستمان به حضرت نمی‌رسد و ولی تو از ما به شکل ظاهری غایب هستند و زمان بر ما شدت گرفته و فتنه‌ها ما را درهم گرفته و دشمنان به کمک همدیگر آمده و درصدد از بین بردن جبهه حق‌اند و تعداد ما کم، خدایا بر تو شکایت می‌بریم و این شکایت اظهار غم و اندوه است.
اما از جهت اینکه سالروز آغاز امامت مانند غدیر خم امیرالمؤمنین است که روز اعلام امامت علی(ع) است جنبه شادی پیدا می‌کند و سرور و نشاط است.
پس ما از این زاویه که روز شروع امامت و آغاز ولایت حضرت است مشغول جشن و شادماتی می‌شویم، زیرا این حضرت که وارث تمام انبیاء و رسل هستند، در همین روز به مقام امامت و وصایت رسیدند و به نوعی غدیر امام زمان است. همانطور که روز ولادت امام زمان(ع) آغاز اول بود و ما آن را جشن می‌گیریم، سالروز امامت را هم باید جشن بگیریم. اما این جشن گرفتن به معنای این نیست که جنبه حزن و اندوه ندارد.
پس در نگاه جامع سالروز امامت هم بُعد حزن دارد و هم بُعد شادی. این بعد شادی و امیدآفرینی که یک جلوه ویژه‌ای در تاریخ بشریت است، موعود امم امامتش آغاز شده و وصایت نبی مکرم اسلام و هدایت جامعه بشری را در مرحله فعلیت به دست گرفته است.
در این روز است که ما به رهبری امام زمان(عج) مفتخر می‌شویم، البته فاصله بین روز آغاز امامت تا روز ظهور دوران غیبت نامیده می‌شود و به دو گروه غیبت کوتاه و بلندمدت تقسیم می‌شود.
یک وظیفه سنگینی بر عهده جامعه مسلمانان پیروان جبهه حق نهاده شده و آن هم بسترسازی برای بلوغ تدریجی افراد جامعه و مسئولیت‌پذیری تاریخی جامعه برای ظهور حضرت است، در این بسترسازی هم در مقام فکر، زبان و عمل باید خود را آماده کنیم.
در مقام فکر، یعنی باید اعتقاد و باور به امامت و رهبری امام موعود داشته باشیم و مهدی‌باور باشیم و این باور را در جامعه گسترش دهیم. این فکر باید در کل جامعه بشری ریشه‌ای شود و همه از جان و دل اعتقاد و باور به رهبری امام موعود داشته باشیم.
در مقام زبان، خواندن دعا و زیارات می‌شود؛ و وظیفه زبانی ما خواندن دعاهای مختلف در دوران غیبت مثل دعای عهد، زیارت آل یاسین است و دعای طلب معرفت به انبیای الهی و امام زمان(عج) که نوعی عهد بستن است. ما با خواندن زیارتنامه با حضرت عهد می‌بندیم و قرار می‌گذاریم.
در مقام عمل هم باید اعمالمان و رفتارمان طبق مکتب و مرام و هدف امام زمان(عج) باشد که در مقام عمل بتوانیم گفته‌های دعای عهد و زیارت آل یاسین و دیگر دعاها را در مقام عمل لباس رفتار و فعل بپوشانیم.
در فاصله آغاز امامت تا ظهور وظیفه سنگینی داریم که باید ایفای نقش کنیم تا جزو افراد تاثیرگذار در جبهه حق در دوران غیبت امام زمان(ع) باشیم.
نویسنده: حجت الاسلام‌والمسلمین مهدی محرمی پژوهشگر مرکز تخصصی مهدویت و استاد حوزه و دانشگاه
منبع: خبرگزاری تسنیم استان قم/
