درون جامعهای که فساد علنی و فراگیر شده بود امام حسین(ع) فلسفه قیام خودش را برای اصلاح امت جدش به معروف و نهی از منکر بیان میکند و دست به قیام میزند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نسیم قم، در ادامه مباحث گذشته نسبت به توضیح زیارت ناحیه مقدسه بعد از آنکه چهره واقعی امام حسین(ع) در کلام امام مهدی(عج) در زیارتنامه مشخص شد نوبت آن است که زمینه قیام حسینی در کلام امام زمان مشخص شود.
برای این نکته لازم است مقدمهای بیان کنیم و آن این است که پس از شهادت رسول خدا حضرت محمد(ص) جامعهی اسلامی دچار یک انحراف شد و مسیر هدایت به وسیله شورای شوم سقیفه از طریق مستقیم خارج شد و دستگاه اموی به اسم اسلام آمدند سر اسلام را بریدند و شروع به ایجاد انحرافات و بدعتهایی در دین رسول خدا کردند.
نه تنها مردم عوام بلکه نخبگان و همه کارگزاران را در راستای رسیدن به این اهداف خودشان و پیشبرد سیاستهای شیطانی خود به کار گرفتند.
سه عامل تبلیغات، تطمیع و تهدید بود که دستگاه اموی ذهن مردم را منحرف میکرد و بسیاری از علما، شعرا و شخصیتهای تاثیرگذار آن روز جامعه را با خودشان همراه کردند و همه مدح حکومت اموی میکردند.
در این شرایط امام حسین(ع) میبینند که دیگر سکوت جایز نیست، حضرت در ده سال بعد از شهادت برادرش امام مجتبی (ع) که معاویه زنده بود صبر میکنند اما سعی میکنند مردم را با راهنمایی و رهنمودهای خودشان در همان مدینه جدش بر صراط مستقیم نگهدارند چرا که معاویه لباس تزویر به تن داشت و کسی باور نمیکرد که معاویه اینچنین انحرافات در دین خدا جاری کرده باشد.
بعداز دنیا رفتن معاویه و به سر کار آمدن یزید چون یزید فسق و فجورش علنی بود و رسما دست به فساد انگیزی میزد امام حسین(ع) فرمودند در این شرایط سکوت جایز نیست و باید دست به افشاگری میزدند و فرمودند مثل حسینی هیچوقت زیر بیعت و طوق بست یزید نخواهد رفت.
درون جامعهای که فساد علنی و فراگیر شده بود امام حسین(ع) فلسفه قیام خودش را برای اصلاح امت جدش به معروف و نهی از منکر بیان میکنند و دست به قیام میزنند.
با این مقدمه عرض میکنیم که امام زمان(عج) در زیارت ناحیه مقدسه خیلی زیبا این مساله را تشریح میفرمایند که در ادامه فرازهایی در این مسئله، مشخص میشود که زمینه قیام امام حسین(ع) در کلام امام مهدی در جامعه کبیره در ناحیه مقدسه بدانیم تا بتوانیم شور و شعور را با هم داشته باشیم. هم شور عزای حسینی و هم شعور و معرفت نسبت به زمینه قیام حسینی و این که چه گذشت که امام حسین(ع) مجبور شدند دست به قیام بزنند و علیه بدعتها و انحرافات این چنین جان پر قابل خودش را فدا کند چرا که حاکمیت دین خدا و اجرای فرامین الهی و تشکیل حکومت اسلامی کلا به دست فراموشی سپرده بود.
در آنچه مطالعه میفرمایید ترجمهای است از فرازهای زیارت ناحیه مقدسه که زمینه قیام امام حسین(ع) در کلام امام مهدی(عج) مشخص شده است:
تا آنکه ستم، دست ستمگرش را دراز کرد و ظلم، نقاب از چهره افکند و گمراهى پیروان خویش را فرا خواند و در حالى که تو در حرم جدّت ساکن و از ستمگران دورى گزیده بودى، مونس محراب و خانه گشته و از شهوتها و لذتها دورى گزیده، و در حدّ طاقت و امکانت با قلب و زبانت زشتى را زشت شمردى.
سپس اقتضا کرد علم و آگاهى، تو را بر انکار و بر تو لازم شد با فاجران و بدکاران جهاد کنى، پس با فرزندان و خاندان و پیروان و دوستانت به راه افتادى و حقّ و حقیقت را با برهانهاى الهى آشکار ساختى و مردم را با حکمت و پند نیکو به سوى خدا فرا خواندى و امر به برپایى حدود الهى و اطاعت پروردگار و نهى از پلیدىها و سرکشىها نمودى و آنان با ستم و عدوان با تو مقابله کردند.
پس از آنکه آنها را پند داده و از کار خود بازداشتى و اتمام حجّت نمودى، با آنان جهاد کردى؛ پس آنان پیمان و بیعت تو را شکستند و پروردگار تو و جدّت را خشمگین کرده و با تو شروع به جنگ نمودند؛ پس تو در برابر ضربات (شمشیرها و نیزهها) استوار ماندى و لشکریان بدکاره را درهم کوبیدى. در گرد و غبار برخاسته در میدان جهاد با ذوالفقار آنگونه وارد شدى که گویا تو همان على برگزیده خدا هستى.
پس، هنگامى که تو را ثابت قدم و دلیر دیدند، در حالى که هیچگونه ترس و هراسى در تو نبود براى تو دام هاى مکرشان را نصب کردند و با مکر و شرّشان به جنگ با تو پرداختند.
نویسنده : حجت الاسلام و المسلمین محمدباقر ولدان، پژوهشگر و معاون فرهنگی مسجد مقدس جمکران
انتهای پیام/