به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نسیم قم، پنجاهمین سالگرد تأسیس اورژانس، تنها یک تاریخ در تقویم نیست؛ روایتی است از نیمقرن همت، فداکاری و از خودگذشتگی مردان و زنانی که در لحظههای بحران، مرز میان مرگ و زندگی را به باریکترین ثانیهها پیوند زدهاند.
اورژانس، این شریان حیاتی جامعه، در دل شبهای حادثه و روزهای پرآشوب، نخستین ندای امید را در گوش جان بیماران دمیده است. آنان که در لباس سفید و با دلی سرشار از ایمان، بارها خویش را به قلب خطر سپردهاند تا جان هممیهنی را پاس دارند، بیآنکه خستگی یا رنج راه بر زبان آورند.
پنجاه سال کارنامه این دستگاه، آکنده است از قصههای ناگفته؛ قصههایی از رانندهای که در طوفان و برف راه گشود، پزشکی که در کنار جاده و میان غبار حادثه، با دستان خسته اما ارادهای استوار، زندگی را به بیماری بازگرداند، و پرستاری که دل خویش را بر بستر مجروح نهاد تا لحظهای آرامش بیافریند.
اما این کارنامه، تنها کتابی از خدمت و ایثار نیست؛ که مزین به خون پاک شهدایی است که اورژانس را در میدان جهاد نیز پیشگام ساختند.
در روزهای آتش و خونِ جنگ تحمیلی، آمبولانسها نهتنها وسیله خدمت، که سنگر ایثار شدند.امدادگران و تکنسینهای اورژانس، دوشادوش رزمندگان،جان بر کف نهادند و در مسیر انتقال مجروحان، خود آماج تیر و ترکش گشتند.
بسیاری از آنان، در این راه، بال در بال فرشتگان گشودند و نام خویش را در دفتر سرخ شهادت ثبت کردند.
و باز، درجنگ دوازدهروزه، همان روایت تکرار شد؛ روایت شجاعت در هنگامه بمباران و خدمت در دل ویرانی.
شهدای اورژانس این جنگ نیز، نشان دادند که رسالت خدمت به جان انسان، مرزی نمیشناسد؛ چه در کوچههای شهر، چه در خطوط مقدم نبرد.
امروز،در پنجاهمین سال این حرکت سترگ، سزاوار است ملت،این سپیدپوشان خط مقدم را نه تنها به عنوان خدمتگزاران درمان، بلکه بهمثابه قهرمانان خاموش و شهیدان سرافراز بشناسد؛ قهرمانانی که در جغرافیای اضطرار، مرزبانان زندگیاند.
این یادمان،نه فقط جشن نیمقرن گذشته است، که پیمانی است برای آینده: پیمانی که اورژانس،همچنان در پرتو همت،دانش و ایمان،بر قله خدمت بایستد؛ و ما، درخور شأن شهیدان و ایثارگرانش، قدرشناسی و پشتیبانی خویش را دوچندان سازیم. انشا الله
رضا تلخابی؛ دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی و روابط عمومی بیمه سلامت استان قم
