گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حنانه جانمحمدی؛ همه گیری ویروس کرونا در چند هفته اخیر در لا به لای تمامی بحثهای علمی و غیر علمی داغ وتر و تازه است. این بیماری تا امروز که در حال نوشتن این گزارش هستم، در حدود ۱۳۰ کشور جهان دیده شده و کشورهایی مثل ایتالیا و ایران بعد از […]
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حنانه جانمحمدی؛ همه گیری ویروس کرونا در چند هفته اخیر در لا به لای تمامی بحثهای علمی و غیر علمی داغ وتر و تازه است. این بیماری تا امروز که در حال نوشتن این گزارش هستم، در حدود ۱۳۰ کشور جهان دیده شده و کشورهایی مثل ایتالیا و ایران بعد از چین ضررهای زیادی را تا کنون متحمل شده اند. با وجود اعلام شرایط اضطراری علی الخصوص در استانهای شمالی کشور، عدهای بی توجه به شیوع گسترده کرونا راهی این مناطق شده و کار را برای بومیان مازنی و گیلکی دشوار کردند.
آنطور که از شواهد میشود فهمید حال و روز گیلان و مازندران چندان تعریفی ندارد. تعداد مبتلایان روز به روز در حال افزایش است و دست کم ۹۰ درصد اینها مدیون مسافران تهرانی است که خوشی دو سه روزه را به سلامت هموطنانشان ترجیح دادند. با این حال باید ببینیم که چگونه میتوان از پس این بحران به درستی بیرون آمد؟ بحرانی ناشناخته که هنوز درمانی برایش تعریف نشده است.
بیمارستانهای مازندران مثل بیمارستانهای قم و گیلان مملو از بیمارانی است که با احساس تنگی نفس و تب به دکتر مراجعه میکنند. بیماران سردرگمی که خودشان که هیچ، جامعه پزشکی هم از درد آنها بی اطلاع است و شاید مدتها زمان ببرد که معالجه و ریشه کنی کویید ۱۹ به اثبات برسد. بیمارستانهای شلوغ و بدون تختی که کادر درمان و پرسنل را کلافه کرده و عملا دیگر جایی برای بیمار جدید ندارد.
برای شفافیت هرچه بیشتر این موضوع با یکی از پرستاران بیمارستان امام خمینی ساری به گفتگو نشستیم. او میگوید: از حال و روز دیگر بیمارستانهای استان مازندران اطلاع دقیقی ندارم. اما انچه در بیمارستان امام خمینی ساری کمبودش احساس میشود، کمبود تجهیزات کادر درمان است. پرستار بیمارستان امام خمینی ساری ادامه میدهد: کم و کسری در ماسک و گان بی تمام است و معلوم نیست ماسکها و گانهایی که روزانه تولید میشود به کجا میرود. از دیگر ابزاری که تضمین جان کادر درمانی به آن وابسته است، شیلد صورت است که مانع از رسیدن ترشحات سرفه بیماران به صورت پرستاران و ورود به بینی و دهان آنها میشود. کم و کسری در ماسک و گان بی تمام است و معلوم نیست ماسکها و گانهایی که روزانه تولید میشود به کجا میرود. از دیگر ابزاری که تضمین جان کادر درمانی به آن وابسته است، شیلد صورت است که مانع از رسیدن ترشحات سرفه بیماران به صورت پرستاران و ورود به بینی و دهان آنها میشود. این شخص مطلع میگوید: با توجه به وخامت اوضاع هستند پزشکانی که از این که به بالای بستر بیمار بروند خودداری کرده و طفره میروند. البته این دلیل نمیشود که از خوبیهای بی دریغ اکثر پزشکان چشم پوشی کنیم. واقعیت این است تعداد کمی از متخصصین و پزشکان از رویارویی با بیماران ویروس کویید ۱۹ شانه خالی میکنند، اما تعداد زیادی از آنها جان بر کف آماده مقابله با این ویروس و نجات هموطنانشان هستند. این پرستار در خصوص سنگینی فعالیت پرستاران میگوید: حقیقت ماجرا این جا است که پرستاران خواه ناخواه ارتباط تنگاتنگی با بیماران دارند. آنها مسئول رسیدگی به حال بیماران بوده و بدون تجهیزات کافی خود نیز در آستانه ابتلا به کرونا ویروس هستند. طبیعتا پزشکان وقت کمتری را در کنار بیماران سپری میکنند و بیشتر بار بر شانه پرستاران است. اما این به معنای کم کاری یا کم فروشی جامعه پزشکان نیست. فقط تعداد کمی از انها شاید از انجام رسالت و وظیفه شان سر باز کنند و این قابل تعمیم به تمام آنها نیست. چندین نفر از پرستاران بیمارستان امام خمینی به کرونا مبتلا شدند. حجم بیماران به قدری زیاد است که هر چند وقت یکبار بخش جدیدی در این بیمارستان مختص آنها میشود. این شخص آگاه که در خط مقدم بحرانیترین شرایط سلامت ایران در قرن اخیر در حال انجام خدمت است، میافزاید: شیوع گسترده این بیماری به دلیل نادیده گرفتن آن توسط مسئولین و مردم بود. باید از همان ابتدا راههای ورود و خروج به استانها را میبستند تا به چنین وضعیتی گرفتار نشویم. هر روز تعداد مبتلایان بیشتر میشود و زمانی نیست که مراجعه کنندهای نداشته باشیم. شیوع گسترده این بیماری به دلیل نادیده گرفتن آن توسط مسئولین و مردم بود. باید از همان ابتدا راههای ورود و خروج به استانها را میبستند تا به چنین وضعیتی گرفتار نشویم. هر روز تعداد مبتلایان بیشتر میشود و زمانی نیست که مراجعه کنندهای نداشته باشیم. پرستار مازندرانی میافزاید: شایعه اجبار دانشگاه علوم پزشکی برای به کارگیری دانشجویان پرستاری و اینترن کذب است. حداقل در بیمارستان امام خمینی چنین اتفاقی نیفتاده است. اما این مطلب را شنیده ام که در برخی استانها کادر درمان قید کار را زده اند و مرخصی گرفته اند. البته در مازندران تمام مرخصیها لغو شده است، فقط کسانی که علائم کرونا داشته باشند میتوانند مرخصی بگیرند. وی میگوید: فراخوانهایی از طرف دانشگاهها برای جذب دانشجویان به منظور کمک رسانی منتشر شده، ولی اینکه اجبار باشد، اصلا چنین نیست. انتقادی که میتوان به بیمارستانهای مازندران وارد کرد، رسیدگی بیشتر به پزشکان از نظر تجهیزات است. پرستاران متاسفانه به قدری که پزشکان از وسائل مختلف حفاظتی برخودار هستند، بهرهای از این خدمات نمیبرند در صورتی که در شرایط کنونی بار بیشتری را به دوش میکشند. وی به نمایندگی از پرستاران مازندرانی میگوید: از وزارت صمت درخواست اقدام برای رسیدگی به پرونده احتگارگران ماسک و تجهیزات درمانی داریم، همچنین درمورد توزیع اقلام از گروههای داوطلب کمک بگیرند. اگر پرسنل بیمارستان خودشان در معرض بیماری قرار بگیرند پس چه کسی برای نابودی و ریشه کن شدن این بیماری پیش قدم میشود؟ این منبع مطلع در پایان گفت: انتظار داریم بیشتر برای ضدعفونی بیمارستان ها دقت به خرج بدهند. تمامی کادر و پرسنل ناقل بیماری هستند؛ چرا که به هیچ وجه بهداشت فردی در بیمارستان رعایت نمی شود. ارتباط با بیماران کرونا راحت بوده و محیطی برای ایزوله کردن وجود ندارد. برای کسب اطلاعات بیشتر تلاش زیادی برای برقراری تماس با رئیس دانشگاه علوم پزشکی مازندران کردیم؛ اما متاسفانه این واحد آموزشی مثل سایر دانشگاه ها از زیر بار پاسخ به خبرنگار دانشجو فرار کرد. به هرحال باید روشن بشود که چه کسی مرجع اصلی برای رسیدگی به این امور است در شرایطی که دولت نیز از انجام مسئولیت های خود شانه خالی می کند. خبرگزاری دانشجو آماده شنیدن نظرات کادر درمانی و اعضای دانشگاه علوم پزشکی مازندران است.