به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نسیم قم به نقل از ایسنا، در برخی از بیماران به دلیل وجود سابقه تروما، عفونت، ضایعات پاتولوژیک و از دست دادن طولانی‌مدت دندان‌ها، استخوان فک از شرایط مناسبی برخوردار نیست. از این رو برداشت و پیوند استخوان، بازسازی استخوان دندان از مناطق مختلف ( داخل و خارج دهانی) جهت […]
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نسیم قم به نقل از ایسنا، در برخی از بیماران به دلیل وجود سابقه تروما، عفونت، ضایعات پاتولوژیک و از دست دادن طولانی‌مدت دندان‌ها، استخوان فک از شرایط مناسبی برخوردار نیست. از این رو برداشت و پیوند استخوان، بازسازی استخوان دندان از مناطق مختلف ( داخل و خارج دهانی) جهت اعاده وضعیت مطلوب استخوان در درمان‌های ایمپلنت، اجتناب‌ناپذیر است. محققان در مطالعه‌ای با عنوان” بررسی کارایی چسب استخوانی جهت بازسازی نواقص و تحلیل‌های استخوان فک انسان” کارایی چسب استخوانی را بررسی کرده‌اند.
در این پژوهش آمده است:« به دنبال کشیدن و از دست رفتن دندان‌ها، استخوان فک بالا و پایین دچار تحلیل می‌شوند. ۲۵ درصد کاهش در حجم استخوان در سال اول و ۴۰ تا ۶۰ درصد کاهش در عرض استخوان در سه سال اول پس از کشیدن دندان حادث می‌شود. »
محققان می‌گویند:« اگر در هنگام کشیدن دندان یک یا چند دیوار حفره دندانی آسیب‌دیده یا از بین رفته باشند، ابتدا با استفاده از غشاهای قابل جذب کلاژنی و چسب استخوانی دیواره‌ها مورد بازسازی قرار گرفته و سپس حفره دندانی پر می‌شود.»
در بخش دیگری از این مطالعه به پیوند استخوان به محل ضایعه استخوانی تحلیل رفته اشاره و در این باره گفته شده:« با وجود این که پیوند استخوان به محل ضایعه استخوانی تحلیل رفته از جمله مهم‌ترین روش‌های بازسازی استخوان جهت تسهیل ایجاد شرایط جهت انجام ایمپلنت است، اما به دلیل مشکلاتی چون کارایی پایین، رد پیوند و ایجاد عفونت‌های پس از جراحی، این روش نیاز به جایگزین شدن با روش مناسب‌تری دارد. از جمله روش‌های توصیه شده در مطالعات بالینی مختلف که با نتایج مثبتی همراه بوده است، استفاده از چسب استخوانی ایجاد شده با استفاده از محصولات مشتق از خون خود بیمار است.»
پژوهشگران می‌گویند:« دو بیمار(یک مرد و یک زن) با میانگین سنی ۵۰ سال، به دلیل سابقه کشیدن دندان به دلیل عفونت و پوسیدگی دندان و ابتلا به تحلیل استخوان، متقاضی انجام عمل ایمپلنت‌های دندان‌های به ترتیب ۱۱ و ۳۷ به درمانگاه آل مرتضی شهر قم مراجعه کردند.»
بر اساس آن چه در این مقاله آمده، ده میلی‌لیتر از خون بیماران به صورت مجزا دریافت شد و جهت جداسازی فیبرین غنی از پلاکت، به مدت هشت دقیقه تحت سانتریفیوژ با دور ۱۳۰۰ قرار گرفت. سپس فیبرین غنی از پلاکت جهت تهیه چسب استخوانی، با استخوان آلوژن ترکیب شد. چسب استخوانی تهیه شده در هنگام عمل ایمپلنت، همراه با ایمپلنت داخل سوکت‌های دندانی بیمار مورد استفاده قرار گرفت.
تصویربرداری با پرتو ایکس پیش و پس از انجام عمل ایمپلنت جهت تایید درستی این فرآیند انجام شد. پس از گذشت دو ماه، بیماران جهت بررسی کارایی ایمپلنت و همچنین بررسی فرآیند بازسازی انجام شده به درمانگاه مراجعه کرده و تصویربرداری با پرتو ایکس از آن‌ها انجام شد.
در بخش پایانی این پژوهش آمده:« چسب استخوانی به دلیل دارا بودن فاکتورهای رشد متعدد، قابلیت استفاده به عنوان یک روش مناسب جهت تحریک بازسازی استخوان تحلیل رفته فک را داراست.»
نویسندگان این مقاله، محسن شیخ حسن، از مرکز تحقیقات پزشکی مولکولی دانشگاه علوم پزشکی همدان و عضو گروه سلول‌های بنیادی مزانشیمی جهاد دانشگاهی قم، حسین و محمد بختیاری پاک، از گروه ایمپلنتولوژی دانشگاه Grigore T.Popa رومانی و همچنین ناصر کلهر از گروه سلول‌های بنیادی مزانشیمی جهاد دانشگاهی واحد قم هستند.
این پژوهش در دوازدهمین شماره‌ی دوره‌ی هفتادوهفتم مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر شده است.
انتهای پیام
