با توجه به شیوع ویروس کرونا در استان قم که نسبت به سایر استان ها افراد بیشتری را به خود مبتلا کرد، فرصت مغتنم بود تا پای گلایه های مردم این استان بنشینیم. مردم جدا از وحشت و درد و استرسی که به اجبار در این روزها تجربه می‌کنند، از سایر هموطنان خود نیز دل […]
با توجه به شیوع ویروس کرونا در استان قم که نسبت به سایر استان ها افراد بیشتری را به خود مبتلا کرد، فرصت مغتنم بود تا پای گلایه های مردم این استان بنشینیم.
مردم جدا از وحشت و درد و استرسی که به اجبار در این روزها تجربه می‌کنند، از سایر هموطنان خود نیز دل آزرده بودند، دل آزرده از عدم همدردی و زخم زبان برخی از هموطنان.
هم علم پزشکی و هم عقل سلیم حکم می‌کند که مردم قم که خود هیچ نقشی در تولید یا اشاعه این ویروس مرگ بار نداشتند و تنها قربانیان این بیماری بودند ولی به صورت عجیبی با بی مهری سایر مردم ایران مواجه شدند، انگار دل مردم ازینکه این ویروس ابتدا به جان مردم قم افتاده بود، خنک شده بود!
مردمی که در سیل، زلزله، بیماری، جنگ و هر اتفاق ناگواری در صف مقدم کمک رسانی به هموطنان خود حاضر شده بودند.
باید توجه داشت که اگر یک استان در موضع تصمیم گیری حاکیمت کلان کشور باشد به معنای وابسته بودن تمام مردم آن استان به قدرت نیست؛ اما انگار همواره در این کشور خشک و تر باهم میسوزند.
شیوع ویروس کرونا که از کشور چین به دلیل سهل انگاری و منفعت طلبی یا هر عامل دیگری وارد ایشان و سپس قم به میزان زیادی وحشت، افسردگی، مرگ و اندوه را به تمام کشور تحمیل کرد که در این فضا سهم مردم قم بیشتر از هر استان دیگری بود اما در پی این فاجعه سهم ناک هیچ صدایی از هیچ تریبونی و از سمت هیچ فردی برای تسکین و همدردی وتسلیت برای مردم قم شنیده نشد، فقط به این گناه که قمی بودند!
بسیار تعجب آمیز بود که در این فضای بحرانی هیچ پروفایلی به نشانه تسلیت به هموطنان قمی مشکی نشد! هیچ هشتکی برای تسلیت به مردم قم ایجاد نشد!
هیچ هنرمندی در هیچ صفحه و تریبون شخصی و عمومی به مردم قم تسلیت نگفت.
دولتمردان برای حل بحران و تسلای دل مردم، به قم سفر نکردند و خستگی را بر تن مردم، پزشکان و پرستاران که سربازان امروز ایران هستند، به جای گذاشتند.
عده ی زیادی از مردم همین خاک در سایر استان‌های دور و نزدیک ماسک و سایر مواد ضدعفونی کننده را به بهانه بدست آوردن سود بیشتر احتکار کردند تا این ملزومات به قم که تبدیل به مرکز کرونا شده بود، نرسد.
رسانه های شکم سیر آن طرف آبی هم آرزوی نابودی برای کل مردم این شهر به بهانه های اختلافات سیاسی شان با نظام را داشتند.
هیچ بسته حمایتی و هیچ گونه کمک و ابراز همدردی از سمت هیچ یک از ورزشکاران، هنرمندان و سایر سلبریتی ها با مردم استان قم صورت نگرفت و تنها چیزی که از این افراد شنیده می شد غر زدن بود، گویی صرفا غر زدن در مواقع خطر و حساس و بحرانی یک ژست جدید روشن فکری بود.
از سمت کمدین ها نیز تنها شاهد خذعبلات تمسخر آمیزی درباره شیوع این بیماری با محتوای اینکه : چه جای خوبی رو کرونا انتخاب کرد و ازین قبیل مضمون‌ها شنیدیم اما کاش این فرهنگ در ما مردم رشد می کرد که درد کشیدن هیچ فردی در هیچ شرایط و مکانی سوژه ی مناسبی برای خندیدن و تمسخر نیست.
آیا به راستی سلبریتی‌ها به جای این حجم غرزدن و توهین کردن و ایراد گرفتن و روحیه طلب کاری از مردم، قادر به هیچ نوع دیگری از کمک رسانی نبودند؟
حجم زیادی از افرادی که دارای فروشگاه‌های لوازم بهداشتی در کشور بودند، حتی از ارسال ملزومات بهداشتی و ضدعفونی کننده به استان قم جلوگیری کردند.
جالب بود که در پی مرگ بسیاری از هموطنان پیر و جوان قمی ام از زن و مرد، تمام افرادی که ادعای فرهنگ و احترام به تمام آحاد بشر داشتند و در تمام صحنه های سخت این کشور برای خودنمایی حاضر می شدند این بار حتی به بهانه ی خود نمایی نیز حاضر به حضور در کنار مردم قم نشدند.
اما در این روزهای پر از آشوب پزشکان، پرستاران، امدادگران، خبرنگاران و بسیاری از افراد متعهد به مردم، سربازان همیشه در صحنه برای خدمت و اطلاع رسانی به مردم بودند.
البته باید به این مهم اشاره داشت که اولین شیوع این بیماری در استان قم صورت نگرفته و اولین مبتلایان و فوت شدگان نیز متعلق به استان تهران و البرز بوده، ضمن اینکه اساسا قم فرودگاه ندارد!
شهرمان این روزها بوی مرگ نمیدهد، بوی مظلومیت و تنهایی میدهد. بوی عشقی می دهد که دوباره با خروش کرونا سرازیر شده و بنیادش را از جا می کند.
انتهای پیام
